The Big 3-0

Als Nederlandse die woonachtig is in een ander land, is het logisch dat mensen nieuwsgierig zijn naar de reden van verhuizen. De eerste gedachte is eigenlijk altijd wel, zodra mensen horen dat ik een Spaanse vriend heb, dat ik voor hem naar een ander land ben verhuisd. Een tweede veelgehoorde reden is dat het voor werk is geweest. Misschien zijn dit over het algemeen de meest voorkomende redenen, in mijn geval gaan beiden echter niet op. Ik ben namelijk vriendloos, thuisloos en werkloos naar een ander land gegaan. Gewoon, voor mezelf. Want ja, dat kan namelijk ook.

Toen de Big 3-0 om de hoek kwam kijken, kwamen ook de vragen wat ik nu met mijn leven wilde. Op papier leek ik het (bijna) allemaal voor elkaar te hebben; goede baan, leuke flat, fijne vriendengroep. Oke, een vriendje ontbrak, maar dat zou wel goedkomen toch? Alleen had ik een rusteloos gevoel dat maar niet wegging. Ik zat in Nederland niet op mijn plek en dacht dat er iets anders voor mij moest zijn. Wat dan? Dat wist ik eigenlijk niet. Maar door op de bank te blijven zitten en niets te doen, zou ik het in ieder geval niet ontdekken. De beslissing om naar een ander land te verhuizen was er niet één die ik van de één op de andere dag heb genomen. Maar beetje bij beetje ontstond het idee om te ontdekken hoe het zou bevallen om in een ander land te wonen. Dit zaadje was denk ik al gepland tijdens de reis door Azië die ik na mijn studie heb gemaakt.

Carrièretijger of wereldreiziger

Ik vond mijn carrière altijd erg belangrijk en had een goede baan met kansen voor een succesvolle loopbaan. Maar na het bezoeken van een lezing van vrouwen met een hoge positie binnen multinationals en het horen van hun verhalen over wat ze ervoor op hadden gegeven (familietijd en vriendschappen), kwam langzaam het besef dat ik die dingen eigenlijk niet wilde opgeven. Ik wilde later graag tijd hebben voor een gezin en vrienden. Een andere factor die meespeelde in het besluit om Nederland te verlaten, was dat ik met een vriendinnetje op vakantie ging naar de zon. Daar merkte ik weer eens hoeveel fijner ik me voelde zonder de Nederlandse kou en regen. Wat een beetje zon een mens goed kan doen zeg! Zo kwam het plan om naar Spanje te verhuizen. En waarom Barcelona van alle plekken op de wereld waar je uit kunt kiezen? Aangezien ik niet zeker was van de tijd die ik ergens anders wilde wonen, zocht ik iets waar ik makkelijk heen kon gaan. Een plek waar geen visum nodig was, een plek zonder lange vliegtijd naar Nederland en natuurlijk een plek met vele zonuren. Ik was eerder in Barcelona geweest en vond de stad fantastisch. Een combinatie van cultuur, strand, zon, lekker eten en vooral een relaxed ritme. Dus nam ik het besluit om in ieder geval voor 6 maanden naar Barcelona te verhuizen.

Het idee van een paar maanden proberen is ondertussen uitgelopen tot alweer ruim 7 jaar. Zeg nooit nooit maar er zijn zeker geen plannen om Barcelona te verlaten en naar Nederland terug te keren. Ik hier heerlijk op mijn plek en hoop nog veel meer te beleven. Waarover je natuurlijk op mijn blog alles kunt lezen! 🙂