Twee onder de twee

Ik ben een tijdje, zoals ze dat in Amerika zeggen, een babybuncher geweest. Ik had namelijk er namelijk twee onder de twee jaar. Toen onze kleine meid geboren werd, was haar grote broer precies 1 jaar en 7 maanden. Voor de rekenwonders onder ons, dit betekent dus dat ik weer zwanger raakte toen de oudste tien maanden was. En nee, die tweede was geen ongelukje of ongepland. Ik geef de schuld aan mijn zwangerschapshormonen die ongetwijfeld nog volop door mijn lichaam gierden. Grapje! We hebben er bewust voor gekozen om, als dit natuurlijk ging want we weten ook dat je zwanger raken niet kunt plannen, de twee snel achter elkaar te krijgen.

Reacties omgeving

Toen we vertelden dat we opnieuw een kleintje verwachtten, waren de meeste mensen natuurlijk erg blij voor ons. Maar, er zijn er ook die denken dat ze maar van alles mogen zeggen in zo´n geval. Van “Hebben jullie geen tv in huis om de tijd door te brengen?” tot “Je gaat het straks wel heel zwaar krijgen met twee kleintjes hoor.”, ik heb alles voorbij horen komen. En ook op straat werd ik vaak nagekeken toen ik met een dikke buik achter de kinderwagen met de oudste erin liep.

Realiteit van twee onder de twee

Gelukkig vergeet je alle opmerkingen en blikken snel op het moment dat je een kleine baby in je armen houdt. Ik zal alleen wel eerlijk bekennen dat de eerste twee weken met twee onder de twee geen pretje waren. De oudste was ziek en wilde alle aandacht. Dit kon natuurlijk niet, aangezien de baby ook aandacht vroeg. En doordat ik borstvoeding gaf, was ik regelmatig met de kleine meid bezig. Het is ook niet makkelijk wanneer je ruim anderhalf jaar alleen alle aandacht hebt gehad en deze nu moet delen. Onze kleine vent was dus behoorlijk jaloers op zijn nieuwe zusje. Maar, na een paar weken toen hij wel door had dat ze niet wegging en het eigenlijk ook best leuk was om mama te helpen met het verschonen van de luier en het in bad doen, keerde de rust weer wat terug in ons huis.

Druk met 1? Waarmee dan?

Dacht ik het met één kleintje druk te hebben, toen ik er twee had vroeg ik me daadwerkelijk af waar ik met één dan zo druk mee was. Met twee kom je soms echt handen te kort, er is altijd wel iemand die aandacht vraagt. En op het hoogtepunt moesten er tot wel 20 luiers per dag verschoont worden. Gelukkig zat ik nog midden in de luiers met de oudste, dus de routine was er gewoon. Wat een voordeel is van het snel achter elkaar krijgen van de kids, is dat de oudste nog zo klein is dat hij nog middagslaapjes houdt. We hebben het ritme van de jongste hier snel op proberen aan te passen, zodat we allemaal een siesta kunnen houden gedurende de dag. Even een rustpuntje in hectische dagen.

Samen spelen? Eerder samen slopen

We zijn nu bijna een jaar verder en ik kan zeggen dat ondanks dat het niet altijd makkelijk was, ik geen seconde spijt heb gehad dat we onze wondertjes zo snel achter elkaar hebben gekregen. Het is nu vooral erg leuk om te zien hoe gehecht broer en zus aan elkaar zijn. Als haar grote broer niet thuis is, wil de kleinste bijna niet zelf spelen. En als ´ie er wel is, kruipt ze alleen maar achter hem aan om al zijn speelgoed af te pakken. De oudste vindt zijn zusje soms lastig als ´ie net lekker zit te spelen en zij zijn net gebouwde blokkentoren omgooit, maar tegelijkertijd vindt hij het ook heel leuk om met alles te helpen en kan ´ie uit het niets zeggen dat hij van d´r houdt. Daar smelt je moederhart toch van?

Ps. Benieuwd of ik mijn twee zwangerschappen verschillend heb ervaren? Lees dan vooral mijn ervaringen met mijn tweede zwangerschap.